Reverse solicitation, czyli gdy inwestor sam zgłasza się do funduszu

Reverse solicitation, czyli po polsku tzw. „odwrotna akwizycja” odnosi się do pojęcia prawnego, gdzie inwestor samodzielnie i aktywnie poszukuje usług od instytucji finansowej lub dostawcy, bez wcześniejszego kontaktu lub zachęty ze strony tego dostawcy.

W związku z tym dostarczanie informacji o tych usługach lub udostępnianie do nabycia jednostek uczestnictwa konkretnej instytucji finansowej odbywa się bez jakiegokolwiek nakłaniania przez tę instytucję (lub pośrednika działającego w ich imieniu). Odwrotna akwizycja charakteryzuje się tym, że klient/inwestor musi jako pierwszy podjąć krok w celu złożenia zapytania lub prośby o usługę finansową lub produkt. Ten kontakt nie może być wynikiem reklamy, marketingu bezpośredniego ani innych działań promocyjnych ze strony dostawcy usług.

W związku z tym w teorii nie mamy w tym wypadku do czynienia z „wprowadzaniem do obrotu”, o którym mowa w dyrektywie PE i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 („Dyrektywa AIFMD”).

Problem reverse solicitation w związku z Dyrektywą AIFMD

Problem związany z reverse solicitation (odwrotna akwizycja) w kontekście Dyrektywy AIFMD dotyczy ograniczeń regulacyjnych oraz ryzyka ich niewłaściwego interpretowania lub obchodzenia przez podmioty zarządzające alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI), szczególnie te spoza Unii Europejskiej. Dyrektywa AIFMD, jako kluczowy element regulacji rynku funduszy w Unii Europejskiej, nakłada ścisłe wymogi na zarządzających, którzy chcą oferować swoje usługi inwestorom w państwach członkowskich UE.

Reverse solicitation pozwala zarządzającym spoza UE (lub z UE działającym poza swoim krajem) na oferowanie funduszy inwestorom w UE bez spełniania wszystkich wymogów Dyrektywy AIFMD, takich jak:

• Rejestracja w lokalnych organach nadzoru.
• Spełnianie standardów zarządzania ryzykiem i przejrzystości.
• Obowiązek raportowania i ochrony inwestorów.

Wykorzystując reverse solicitation, ZAFI mogą twierdzić, że nie oferowały aktywnie usług w danej jurysdykcji, co może prowadzić do obchodzenia przepisów.

Reverse solicitation nie jest jasno zdefiniowane w Dyrektywie AIFMD, co prowadzi do rozbieżności w interpretacji przez poszczególne państwa członkowskie UE. W niektórych krajach organy nadzoru mogą być bardziej rygorystyczne, a w innych bardziej liberalne, co utrudnia zarządzającym jednolite podejście.

Ryzyka związane z wykorzystywaniem reverse solicitation do oferowania jednostek uczestnictwa

Aby powołać się na reverse solicitation, AIFM muszą udowodnić, że to inwestor zainicjował kontakt. Brak odpowiedniej dokumentacji może prowadzić do:

• Kwestionowania przez organy nadzoru, czy usługa faktycznie była wynikiem inicjatywy inwestora;
• Potencjalnych sankcji za świadczenie usług bez odpowiedniego zezwolenia.

Jeśli inwestor twierdzi, że został w jakikolwiek sposób zachęcony do inwestycji (np. poprzez materiały promocyjne lub subtelne działania marketingowe), powołanie się na reverse solicitation staje się trudne do obrony.

Podsumowanie

Reverse solicitation w kontekście Dyrektywy AIFMD stanowi wyzwanie regulacyjne i operacyjne. Z jednej strony umożliwia oferowanie usług bez pełnej zgodności z przepisami Dyrektywy AIFMD, co może być korzystne dla zarządzających funduszami spoza UE. Z drugiej strony niesie ze sobą ryzyko sankcji, ograniczoną ochronę inwestorów oraz potencjalne problemy dowodowe, jeśli organy nadzoru uznają, że reverse solicitation zostało użyte w sposób niezgodny z prawem. Aby uniknąć problemów, zarządzający muszą rygorystycznie dokumentować wszelkie przypadki odwrotnej akwizycji i upewnić się, że nie prowadzą pośrednich działań marketingowych w UE.